Kapag ang isang tao ay yumakap sa Islam, ang kanyang nakaraan ay hindi na isang pabigat—ito ay nagiging simula ng awa ni Allah. Tulad ng sinabi ni Allah:
“Sabihin mo sa mga di-naniniwala: Kung sila’y titigil (sa kanilang pagiging kalaban), ang kanilang mga dating kasalanan ay patatawarin.”
(Surah Al-Anfal 8:38)
“Sinuman ang gumawa ng masama, o nakasama sa sarili niya, ngunit pagkatapos ay humingi ng tawad kay Allah—tiyak na matatagpuan niya si Allah na Mapagpatawad, Mahabagin.”
(Surah An-Nisa 4:110)
Ipinapahiwatig nito na ang nakaraan ng bagong Muslim ay hindi basta buburahin, kundi ito ay tatakpan ng awa at habag. Ang mga mabubuting asal na mayroon sila noon ay kinikilala pa rin sa Islam.
Tulad ng sinabi ng Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan):
“Ang Islam ay bumubura ng lahat ng mga nakaraang kasalanan.”
Ganoon din, ang Hijrah (paglipat dahil sa pananampalataya) at ang Hajj (paglalakbay sa Makkah) ay bumubura rin ng mga nakaraang kasalanan.
Si Amr ibn Al-As رضي الله عنه, isa sa mga kasamahan ng Propeta, ay nagsabi bago siya yumakap sa Islam: “Nais kong hingin ang kapatawaran ng aking mga kasalanan kay Allah.” Sinabi sa kanya ng Propeta: “Hindi mo ba alam? Ang Islam ay bumubura ng mga dating kasalanan.”
Kinilala ng Islam ang likas na kabutihan ng tao, at hindi nito tinatanggihan ang mga mabubuting gawa ng isang tao bago siya yumakap sa pananampalataya. Tinanong ni Hakim ibn Hizam رضي الله عنه ang Propeta: “May gantimpala pa ba ako sa mga mabubuting gawa na ginawa ko noong panahon ng kamangmangan?” Sinagot siya ng Propeta: “Kapag yumakap ka sa Islam, ang iyong mga dating kabutihan ay kikilalanin pa rin.”
Ito ang lambing at katarungan ng Islam.
Kaya nararapat lamang nating hikayatin ang mga bagong Muslim: Na ipagpatuloy ang kanilang mabubuting ugali, kalimutan ang mga pagkakamali ng nakaraan, at gamitin ang pananampalataya bilang ilaw patungo sa isang mas dalisay na kinabukasan.
Ito ang tamang paraan ng pagtingin sa nakaraan ng isang bagong Muslim.
